Week 2

De dag begint hier vroeg. Mensen staan op om naar werk te gaan, ze feesten tot 8 uur s'ochtends aangezien ze in Parijs veel doen aan afterparties, of ze worden wakker doordat de zon hen verblind en er iemand op hun hand staat terwijl hij zich naar de bus haast. In Nederland duurt de dag tot 5 of 6 uur, in Parijs is dit meer tot een uur of 9 / 10 aangezien Franssen s'middags de tijd nemen om even wat te eten en een dutje te doen. Of eigenlijk, iedereen duwt zich vol met een brie en wat baguette waarna ze ruim een uur liggen te ronken. Daarna gaat iedereen weer aan de bak tot een uur of 7 waarna ze boodschappen doen, eventueel de kids ophalen van school of een biertje doen na college. Bij thuiskomst moet er natuurlijk even worden gerust, en voederen we Monsieur Jan Ivon Le Poisson, waardoor Chloe en ik regelmatig om 11 uur eten. Het aardige hiervan is echter dat de dag een stuk langer voelt. En dat ik een extra keer mag eten.

Monsieur Jan Ivon Le Poisson is onze huisvis. We groetten hem als we binnen komen: "Bonjour Monsieur Jan Ivon Le Poisson!". We tonen interesse: "comment tu vas Monsieur Jan Ivon Le Poisson?". En we wensen hem een goede nacht: "fais de beau rêve Monsieur Jan Ivon Le Poisson". Nu slaapt Monsieur Jan Ivon Le Poisson voor altijd. Op de leeftijd van 10 dagen is Monsieur Jan Ivon Le Poisson overleden, geliefd door ons. In zijn eer hebben we een "Livre de Cuisine, les plats de maison" (kookboek) naar hem vernoemd.

Ik ben blij te zeggen dat het boek nu al is aangevuld met een paar heerlijke gerechten. "Le Bastian” bijvoorbeeld, is een pasta gerecht met o.a. courgette en tomaat, dingen die we in de gootsteen hebben gevonden de dag erna omdat Bastian het uit had gekotst. Ik hoop dat je mooie dromen hebt Monsieur Jan Ivon Le Poisson, slaap lekker. Morgen kopen we een prachtige zwarte nieuwe vis. We noemen hem "Nigga" omdat hij, om Tupac te quoten: "een zwarte vis is met een gouden ketting om zijn nek”, oké het is misschien geen directe quote. Got my nigga in Paris!

Verder gaat school goed, ik ben blij te zeggen dat mijn Frans met de week opmerkelijk verbeterd, en dat ik met plezier naar school ga. Elke week hebben we een andere docent, wat goed is aangezien ze allemaal een andere stijl hebben. Zo hebben we deze week een erg theatrale docente. Een klein blank vrouwtje, met een bos krullen zo groot dat het net een afro lijkt. Haar naam is dan ook Norwell, dus ik ben nog niet helemaal overtuigd dat ze Frans is. Ze spreekt in ieder geval een stuk beter Frans dan wij, dus het werkt voor mij. ”BONJOUUUUR” jubelt ze door de klas terwijl ze iedereen uit zijn stoel bezemt. En zo spelen we op de vroege ochtend een cowboy spel wat inhoudt dat we ongeveer een uur aan het squatten zijn, dus naast Frans krijg ik ook een stalen kont. Aan het einde van de dag loopt iedereen bezweet en uitgeput de klas uit, maar die avond spreek ik voor het eerst alleen nog maar Frans.