Blog 7 - Noorden en einde van India

Over India word gezegd: "India, hate it or love it". Ik heb een haat-liefde relatie gekregen met India. Het ene moment word je aangerand, belazerd en omver geduwd zonder pardon om vervolgens een man tegen te komen die het als deel van zijn religie en als taak ziet om vrouwen te beschermen, een gids die de samen gespendeerde dag niet als werk zag maar als bijzondere ontmoeting en dus geen betaling accepteert of simpelweg een voorbijganger van welk geloof, leeftijd of geslacht dan ook die je hulp aanbiedt als het even niet wilt lukken. Deze hulp, vriendschap en steun kreeg ik sneller omdat ik alleen was. Door die onafhankelijkheid ging mijn aandacht volop naar mijn omgeving, en als blonde huppeldepup tussen een chaos van brunettes had de omgeving volledig de aandacht voor mij.

Iedereen die ik ben tegengekomen waarschuwde me altijd op mijn hoede te zijn en om op te passen. Normaal gesproken beginnen mijn gesprekken met 'hallo' en eindigen met 'doei', in India gaan mijn gesprekken van 'hallo' naar 'en wees voorzichtig hè!'. En ze hebben gelijk, het belangrijkste bij (alleen) reizen is altijd op je hoede zijn en toch mega sociaal blijven, je aanpassen aan de cultuur en die kunnen accepteren en dagelijks mams en paps sms'en om te laten weten dat ik nog niet ben opgegeten door een tijger of verpletterd door een olifant. Over het noorden had ik zo veel narigheid gehoord dat ik had besloten daar maar 3 weken te reizen, maar ik had al 2 maanden gereisd toen ik in Delhi aankwam en ik was onderhand een redelijk ervaren reiziger dus stond ik stevig in mijn slippers en wist ik goed wat wel en wat niet te doen. Ik vond Delhi, Udaipur, Jodhhpur en Agra geweldig: wat een geschiedenis en wat een schoonheid. Maar, besloot ik wijs als ik nu ben, voor een eerste keer rondreizen vind ik 4 maanden wel genoeg: reizen is vermoeiend, ook al is het enorm leerzaam.

Ik ben blij met mijn keuze om naar India te gaan. Van het zuiden met vriendelijke mensen zonder kaaklijn, meer een soort Teletubbie-vorm hoofden, naar het noorden met de ene Indische god na de andere. Het zuiden met zijn prachtige natuur en heerlijke eten, naar het noorden met zijn prachtige geschiedenis en kleur. Het zuiden waar ik leerde te overleven zonder ook maar iets bekends om je heen als houvast, en over hoe je je angsten kunt overwinnen zonder daar te ver in te gaan, om te leren omgaan met armoede en pijn en haat en om groot te genieten van kleine dingen. Het noorden waar ik ervoer hoe het intense missen van mijn familie en vrienden in tijden was gegroeid naar diep geluk over het hebben van mensen waar ik zo veel van hou, waar ik merkte dat ik alleen reizen zo onderhand heerlijk vond en dat ik zo goed op mezelf kon zijn, daar zo comfortabel mee ben geraakt. Het India waar ik heb ontdekt dat alles zal gaan zoals het gaat, dat alles wel goed komt en als het niet goed is, is het nog niet het einde en het India waar ik het zo heerlijk vond om na alle indrukken mijn bed in te kruipen onder de klamboe met mijn oplaadbare zaklampje aan en dan heerlijk te schrijven over alle indrukken en gedachtes van die dag.


En dan nu na al die maanden, is mijn reis in India tot een einde gekomen, de blogs geschreven, opgeslagen en afgesloten maar niet vergeten, net als mijn reis. En afscheid neem ik niet, dus zeg ik geen vaarwel. In India geloven veel mensen in reïncarnatie en zeggen daarom nooit vaarwel, maar tot ziens, omdat ze elkaar als niet in dit leven, wel in een volgend leven weer tegen komen. Ik weet zeker dat ik India nog een keer zie voordat ik in mijn volgende leven zit, en ik heb er nu alweer zin in! Maar eerst nog het laatste stukje van mijn reis afronden: Nepal. Ik heb nu al de mooiste oude steden gezien, de zon van achter de bergen zien opkomen vanaf een andere 1700 m berg, ge-paraglided (met een vlieger boven je hoofd van een 1400 m berg afspringen en te genieten van het uitzicht en het vliegen en niet te focussen op het feit dat je steeds hoger de lucht in gaat en dat je hangt aan een plastic zak). En nog zijn er 3 weken te vullen! Phir me lengue dus India, tot ziens.